معنی قلعہ

فرهنگ واژه فارسی سره

قلعه: پناهگاهی که بر فراز کوه یا جای بلند ساخته شود، دِژ، دِز، دیز، دیزِه، اَبناخون، اَورا، کَلات، قِلاط، پِشلَنگ، رُخّ، حِصن، مَلاذ، حصار بلند

فرهنگ فارسی عمید

قلعی: فلزیست که مسگران مس سرخ را با آن سپید کنند، فلزی است سفید رنگ مانند نقره، قابل تورق، سخت تر از سرب باسانی ذوب میشود

فرهنگ لغت هوشیار

فرهنگ لغت هوشیار

فرهنگ فارسی معین

فرهنگ فارسی معین

لغت نامه دهخدا

قلعه: پاره ای از چیزی که به درازا شکافته. (منتهی الارب). شقه. ج، قِلَع. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

قلعه: آن که بر زین ثابت نباشد و در کُشتی زود افتد، کم فهم، و گویند: هذا منزل قلعه، یعنی ناپایدار و غیرمستوطن، یا به این معنی که آن را مالک نیستیم و نمیدانیم چه وقت از آن منتقل میشویم. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

واژه‌های مرتبط با قلعہ