علمی که به وسیلۀ آن می توان فهمید کدام یک از طرق تعبیر واضح تر و برای ادای مقصود مناسب تر است، به عبارت دیگر علمی که شناخته می شود به آن ایراد معانی در انحای مختلف و آن شامل سه باب است، باب اول در تشبیه، باب دوم در مجاز و استعاره، باب سوم در کنایه
غلطبیننده. آنکه در دیدن خطا و اشتباه کند: گر غلطبین و غلطپندار پنداری مرا خاک درچشم غلطبین و غلطپندار زن. سوزنی. این طبیبان غلطبین همه محتالانند همه را نسخه بدرید و به سر بازدهید. خاقانی. هرکه دندان ضعیفی میکند کار آن شیر غلطبین میکند. مولوی. جای رحم است بر آن چشم غلطبین کز جهل خوابها بیند و بیدار نماید خود را. صائب (از آنندراج)
