معنی بے غرض
- بے غرض
- ایثارگر، فداکار
واژههای مرتبط با بے غرض
بی غرض
- بی غرض
- آنکه خواهش و طمعی نداشته باشد
بی غرض
- بی غرض
- آنکه قصد و طمع و خواهشی ندارد
بے غرضی
- بے غرضی
- خُود فَراموشی، اَز خُودگُذَشتِگی
بی غرض
- بی غرض
- مُرَکَّب اَز: بی + غرض، عاری از غرض. (ناظم الاطباء) (آنندراج)، بی قصد خاص. رجوع به غرض شود: سلطان سخن او بی غرض شناخت. (ترجمه تاریخ یمینی ص 435)،
بعد از دعانصیحت درویش بی غرض
نیکت بود چو نیک تأمل کنی در آن.
سعدی.
سخن بی غرض از بندۀ مخلص بشنو
ای که منظور بزرگان حقیقت بینی.
حافظ.
بی غرضی
- بی غرضی
- بی آزی
بے درز
- بے درز
- یِکپارچِگی، مُتِخَلِّفان
بے درد
- بے درد
- بِدونِ دَرد
بے ضرر
- بے ضرر
- بی خَطَر، بی ضَرَر
بے شرم
- بے شرم
- بی شَرم