تماشاچی. تماشاگر: نظاره گرروح ندیده ست به دیده چون چهرۀ زیباش به صحرای صور بر. سنائی. ، دیده بان. که از دیدگاهی یا فراز برجی اطراف را بنگرد و مراقبت کند: ز دیوارهایش برآورده سر ستاره چو دستار نظاره گر. هاتفی (از آنندراج)
منظر. که بر آن نظر کنند. که آن را تماشا کنند. چشم انداز: جای نظاره گاه چشم ترا زلف گلبوی و روی گلگون باد. مسعودسعد. ، جائی که از آن نظر کنند. دیدگاه: ای رخ و زلفت چنانک ماه به مشکین کمند ساخته نظاره گاه بر سر سرو بلند. سوزنی
منظر. تماشاگه. که بر آن نظر افکنند. که بر آن به تماشا نظر افکنند. چشم انداز. منظره: مرا ز عشق تو آن بس بودبتا که بود نظاره گاه دو چشمم جمال تو گه گاه. سوزنی. نظاره گاهی هرچه خوشتر. (کلیله و دمنه). اول شب نظاره گاهم نور و آخر شب هم آشیانم حور. نظامی. آراسته لعبتی چو ماهی چون سروسهی نظاره گاهی. نظامی. گلها به نظاره گاه بستان چون پردۀ دیده های مستان. فیضی (از آنندراج). ، دیدگاه. منظر. که از آنجا نظر افکنند و تماشا کنند: سالار قبیله با سپاهی برشد به سر نظاره گاهی. نظامی
نظاره کننده. که می نگرد. که شاهدچیزی یا منظره ای است. تماشاچی. نگرنده: نظاره کنان به روی خوبت چون درنگرند از کران ها. خاقانی. این گفت و فتاد بر سر خاک نظاره کنان شدند غمناک. نظامی. مجلس یاران بی نالۀ سعدی خوش نیست شمع می گرید و نظاره کنان می خندند. سعدی
