حزن، اندوه، برای مِثال تا بشکنی سپاه غمان بر دل / آن بِه که می بیاری و بگساری (رودکی - ۵۱۱) ، همه راز این کار با من بگوی / که تا باشمت زاین غمان چاره جوی (فردوسی - ۲/۳۳۵) غَم بردن: کنایه از غصه خوردن، اندوه خوردن، غم خوردن غَم خوردن: کنایه از غصه خوردن، اندوه خوردن، برای مِثال هر آن کس که فرزند را غم نخورد / دگر کس غمش خورد و بدنام کرد (سعدی۱ - ۱۶۵) ، غمی کز پِیَش شادمانی بَری / بِه از شادیی کز پسش غم خوری (سعدی - ۱۸۸) غَم داشتن: کنایه از غصه خوردن، اندوه خوردن، غم خوردن غَم کشیدن: کنایه از غصه خوردن، اندوه خوردن، غم خوردن
