درختی است از تیره بیدها که در نیمکره شمالی گونه های مختلفش فراوان میروید. درختی است دو پایه و گلهایش کاملا برهنه و بدون جام و کاسه و پرچمها یا مادگی فقط برکگ کوچکی در بغل دمگل خود دارند گل نر این گیاه دارای پرچمهای زیاد و گل ماده دارای دو برچه است و دانه هایش کرکهای ریزی دارد جوانه های سپیدار آلوده با ماده صمغی چسبنده است. بلندی آن بالغ بر 20 متر میشود و محیط دایره اش تا 3 متر میرسد. پشت پهنک برگ سپیدار سفید رنگ است و چون تنه اش مستیما رشد میکند از آن برای ساختن تیر و ستون چوبی استفاده میکنند حور حورازرق غرب ابودقیق
به وقت سپیده دم. به وقت سپیدۀ صبح: دژآگهی که به بیشه درون سپیده دمان ز بیم شنّۀ او شیر بفکند چنگال. منجیک (از لغت فرس ص 472). بمژده ز رستم هم اندر زمان هیونی بیامد سپیده دمان. فردوسی. چنین تا سپیده دمان بر دمید شب تیره گون دامن اندرکشید. فردوسی. کنون سپیده دمان فاخته ز شاخ چنار چو عاشقان غمین برکشد خروش و فغان. فرخی. چنین هر شب از دور پیدا شود سپیده دمان باز دریا شود. اسدی. سپیده دمان کز سپهر کبود رسانیده خورشید شه را درود. نظامی
