معنی خودبخود
- خودبخود
- اتفاقی، اتوماتیک
واژههای مرتبط با خودبخود
خودبخود
- خودبخود
- بِه طُورِ خُودکار، بِه صورَتِ خُودکار، طَبیعی، بِه طُورِ خُود بِه خُود
خودبخود
- خودبخود
- بی واسطه. بی علتی. بی عاملی. بی فاعلی. بی دخالت دیگری. (یادداشت مؤلف). بمیل و ارادۀ خود. بدون جهت و سبب و میل دیگری. (ناظم الاطباء) :
تویی آن مرغ کآتش آوردی
خودبخود قصد سوختن کردی.
خاقانی.
پس بکوشی و به آخر از کلال
خودبخود گوئی که العقل عقال.
مولوی
خود بخود
- خود بخود
- بمیل واراده خود، بدون جهت بی سبب
خودبخودی
- خودبخودی
- حالت خودبخود:
بلبل کردش سجود گفت که نعم الصباح
خودبخودی بازداد صبحک اﷲ جواب.
خاقانی
خود خور
- خود خور
- کسی که غضه بسیار می خورد و از غم خوردن ضعیف و نحیف میشود
خودبه خود
- خودبه خود
- بی واسطه، بی علتی، بدون جهت و سبب و میل دیگری
نخودنخود
- نخودنخود
- اندک اندک، پیشنهادختم مجلس و رفتن هرکس بخانه خود
خودبخودیت
- خودبخودیت
- خودجوشی، خُوداَنگیختِگی
خودی خود
- خودی خود
- بنفسه