از استادان فن نقاشی ایران در دورۀ صفویه (اواخر قرن نهم و اوایل قرن دهم هجری) ، که قسمتی از تصویرهای ایوان چهل ستون و عالی قاپو در اصفهان از آثار اوست. نقاش پسرخواندۀ بهزاد است که پس از وفات وی شاه طهماسب صفوی تربیت او کرد و او سرآمد نقاشان عصر شد. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). رجوع به تاریخ ادبیات ایران ادوارد براون ج 4 ص 88 و مجمعالخواص ص 255 شود
سید ابراهیم اصلش از تون و طبس خراسان و در اصفهان تحصیل می کرد. مردی فاضل بود گویند بکند جذبۀ نورعلی شاه اصفهانی مقید شده دست ارادت در دامانش زده است و در اندک وقتی ترقی کلی نمود و به کمال مرتبۀ حق الیقین رسید. آخرالامر مفقودالخبر و الاثر گردید، چنانکه کس را از بقا و فنای او اطلاعی حاصل نگردید از اوست: قطره بودم غرقۀ دریا شدم و ندر او چون قطره ناپیدا شدم. (از ریاض العارفین ص 310)
شیادی. مزوری. فریبکاری. مکاری: بفریباندهر روز دلم را ز سخن آن سراپای فریبندگی و مفتعلی. فرخی. بیرون برد از سر بدان مفتعلی شمشیر خداوند معدبن علی. ناصرخسرو. و رجوع به مفتعل شود
ابن اسماعیل شریف حائری کرمانی، از وعاظ امامیۀ معاصر است، به سال 1348 هجری قمری درگذشت. از تألیفات اوست: انیس النفس، لجهاللاَّلی، هر دو در اخلاق. (از الاعلام زرکلی ج 8 ص 360) (الذریعه ج 2 ص 467)
ظاهراً از شعرای معاصرچغانیان و غزنویان و فرخی سیستانی بوده. او راست: بگشای به شادی و فرخی ای جان جهان آستین خی کامروز به شادی فرارسید تاج شعرا خواجه فرخی. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)
