الَمطیع اللّه، فضل بن جعفر المقتدر بالله بن معتضد عباسی مکنی به ابوالقاسم (301- 364 هَ. ق). بیست و سومین خلیفۀ عباسی بعد از خلع مستکفی بالله. به سال 334 هجری قمری به خلافت رسید. در ایام او فتور و سستی در امور خلافت بالا گرفت. و او را از خلافت جز خطبه ای که به نام او می خواندندنبود. دیلمیان بر همه جا مستولی شدند و کلیۀ امور بوسیلۀ آنان انجام می یافت. او در آخر خلافت بیمار گردید و از خلافت کناره گیری کرد و پسرش الطائع بالله را خلیفه ساخت و پس از دو ماه درگذشت. در دوران خلافت او حجرالاسود از قرامطه به بیت بازگردانده شد و اشعاری از مطیع باقی مانده است. (از اعلام زرکلی ج 2 ص 772)
ابن عطیۀبرهانی شافعی اُجهوری. فقیه و فاضل و نابینا و از اهالی اجهور بود. وی به سال 1190 هجری قمری در قاهره درگذشت. او راست: ارشاد الرحمان لاسباب النزول و النسخ و المتشابه من القرآن. و کتاب الکوکبین النیرین فی حل الفاظ الجلالین، که آن حاشیه ای است بر تفسیر جلالین. و شرح مختصر سنوسی، در منطق. و حاشیه ای بر شرح بیقونیه در مصطلح حدیث. (از اعلام زرکلی از سلک الدرر)
خدای پاکیزه گرداناد... . یا طبی الله تربته خدای خاک (قبر) او را پاکیزه گرداناد، (پس از ذکر نام مرده گویند) : اما در روزگار ما هم از خلفاء بنی عباس ابن المستظهر المسترسد بالله امیر المومنین - طیب الله تربته و رفع فی الجنان رتبته - از شهر بغداد خروج کرد... یا طیب الله رمسه. خدای خاک قبر او را پاکیزه گرداناد، (پس از ذکر مرده گویند) یا طیب الله روضته. خدای باغ (مرقد) او را پاکیزه گرداناد، (پس ازذکر نام مرده گویند) یاطیب الله فاک. خدای دهانت را پاک و پاکیزه گرداناد، (پس از شنیدن خطابه ای نیک یا آوازی خوش شنوندگان گوینده و خواننده را گویند)
