الشیخ لطف الله، ابن عبدالکریم بن ابراهیم بن علی بن عبدالعالی العاملی المیسی ثم الاصفهانی. معاصر شیخ بهائی و شاه عباس کبیر و مسجد معروف در میدان شاه اصفهان به نام اوست. درباره وی صاحب روضات الجنات آرد:... کان عالماً فاضلاً صالحاً فقیهاً متبحراً محققاً عظیم الشأن جلیل القدر ادیباً شاعراً معاصراً لشیخنا البهائی و کان البهائی یعترف له بالفضل و العلم و الفقه و یأمر بالرجوع الیه کذا فی امل الاَّمل و قال المحدث النیسابوری بعد الترجمه له بما نقل. ذکره صاحب امل الاَّمل و مسجده معروف به میدان الشاه باصبهان صح ّ - انتهی. و قد تقدمت الاشاره الیه فی ذیل ترجمه جدید المسمیین و مواضعاخر من تضاعیف هذا الکتاب فلیراجع. و نقل عن کتاب محافل المؤمنین و هو غیر مجالس القاضی نورالدین انه قیل فی تاریخ وفاه الشیخ لطف الله المذکور بالفارسیه: چون دو لام از نام او ساقط کنی سال تاریخ وفاتش زآن شمار. و ظاهران مراده بنامه هو تمام لفظه الشیخ لطف الله من غیرتحلیته بالالف و اللام لأنها غیرمعتبره فی اصطلاح العجم عند تسمیتهم الاشیاء فیکون تاریخ وفاته علی ذلک سنه خمس و ثلثین و الف بعد وفاه شیخنا البهائی المعاصر له بخمس سنین و ذلک لانا نأخذ من لفظه الجلالهطرفیها و نسقط لامیها فیصیر الامر کما ذکر و تعدد لامیها مسلم عند اهل التاریخ کما انشده بعضهم بالفارسیه: الله بود یک الف و هاء و دو لام عاجز شده از کنه کمالش اوهام. فلیتفطن (از روضات الجنات صص 519- 520)
