معنی گل سیما
- گل سیما(دخترانه)
- گل (فارسی) + سیما (عربی) آنکه چهره و سیمایی زیبا چون گل دارد
واژههای مرتبط با گل سیما
مه سیما
- مه سیما
- آنکه صورتی چون ماه دارد، ماه سیما، مه (فارسی) + سیما (عربی)
ملک سیما
- ملک سیما
- دارای چهره ای زیبا چون چهره فرشتگان زیبا روی
گل مینا
- گل مینا
- نوعی گُل که قسمت وسط آن زرد رنگ و به شکل قرص است و اطرافش گُلبرگ های سفید یا آبی کم رنگ دارد
گل پیرا
- گل پیرا
- کسی که کارش پیرایش دادن و تربیت کردن گل است، باغبان، گل کار
مه سیما
- مه سیما
- ماهرخ، خوشگل، زیبا
زحل سیما
- زحل سیما
- در این بیت خاقانی کنایت از تیره رنگ و کدر آمده است:
قطب وارم بر سر یک نقطه دارد چارمیخ
این دو مریخ ذنب فعل زحل سیمای من.
خاقانی
گل پیرا
- گل پیرا
- مُرَکَّب اَز: گل + پیرا، پیراینده، پیرایش دهنده گل. آنکه گل را بپیراید. رجوع به پیراستن شود
ملک سیما
- ملک سیما
- خوشگل. پری چهر. (از ناظم الاطباء). فرشته روی. ملک طلعت. زیباروی:
قوام دین پیغمبر ملک محمود دین پرور
ملک فعل و ملک سیرت ملک سهم و ملک سیما.
فرخی.
من در اندیشه که بت یا مه نو یا ملک است
یا پری پیکر مهروی ملک سیما بود.
سعدی
مه سیما
- مه سیما
- ماه سیما. که دارای سیمایی چون ماه است. با سیمایی بسان ماه زیبا:
آفتاب فتح را هر دم طلوعی میدهد
از کلاه خسروی رخسار مه سیمای تو.
حافظ