ابن عبدالله النابلسی الشویکی. مردی فاضل بود وبه ادب اشتغال داشت. در الازهر به تحصیل پرداخت و درنابلس سکونت جست سپس به عکا رفت و نزد حاکم عکا مکانتی یافت و به سال 1185 هجری قمری درگذشت. او را رساله ای است در علم کلام و شرح سنوسی. (از الاعلام زرکلی)
ابن احمد بن موسی بن طاوس العلوی الحسنی معروف به ابن طاوس. رجوع به ابن طاوس غیاث الدین ابوالمظفر در این لغت نامه و الاعلام زرکلی و نامۀ دانشوران ج 1 ص 111 شود ابن محمد بن منصور التمیمی سمعانی مروزی، مکنی به ابوسعد. رجوع به ابوسعد عبدالکریم و نیز به الاعلام زرکلی شود
ابن عبدالوهاب بن عبدالقادر الجیلی. والی و از علماء بغداد بود. او را متهم به مذهب فلاسفه کردند و کتابهای او را بسوختند. وی مناصب و مقاماتی یافت و به سال 611 هجری قمری به بغداد درگذشت. (از الاعلام زرکلی) ابن هاشم الیشکری. از رجال عهد مهدی عباسی است. او را پیروان بسیار بود و بالشکر مهدی نبرد کرد و آنان را شکست داد و سرانجام به سال 162 هجری قمری به قتل رسید. (از الاعلام زرکلی) ابن محمد القزوینی. شیخ معتزله بود. از تألیفات او است:تفسیری بزرگ که ذهبی گوید در 300 جزء است. وی به سال 488 هجری قمری به بغداد درگذشت. (از الاعلام زرکلی) ابن عبدالرحمان اللخمی الاشبیلی. رجوع به لخمی ابوالحکم عبدالسلام بن عبدالرحمان در این لغت نامه و الاعلام زرکلی شود ابن محمد الجبائی، مکنی به ابوهاشم معتزلی. رجوع به ابوهاشم عبدالسلام بن محمد در این لغت نامه و الاعلام زرکلی شود