ابن فیروز بن الحسین الغزنوی النحوی. از بزرگان و اعیان غزنه بود. او راست: کتاب الهدایه فی النحو. لباب التصریف. معانی الحروف. مونس الانسان و مذهب الاحزان. (از روضات ص 422) ابن محمد بن عبدالجلیل الانصاری القرطبی، مکنی به ابومحمد. ازعلماء علم عربیت بود و قضاوت جزیره خضراء یافت و در حدود سال 600 هجری قمری درگذشت. (از روضات ص 422) مردی نیک است شعر را نیز نیک میگوید از اوست این مطلع: ز بس که کاست مه از میل طاق ابرویش شد آن چنان که نمود استخوان پهلویش. (از مجالس النفائس ص 155)
در سلک دانشمندان متعین انتظام داشت. و چند گاه در دارالسیادۀ سلطانی بقلم دانش نقش افاده بر صحیفۀ خاطر طلبه مینگاشت وی به سال 921 هجری قمری درگذشت. وی معاصر امیر سلطان ابراهیم بود. (رجال حبیب السیر ص 192). و رجوع به حبیب السیر ج 4 ص 346 شود
ابن عبدالله النابلسی الشویکی. مردی فاضل بود وبه ادب اشتغال داشت. در الازهر به تحصیل پرداخت و درنابلس سکونت جست سپس به عکا رفت و نزد حاکم عکا مکانتی یافت و به سال 1185 هجری قمری درگذشت. او را رساله ای است در علم کلام و شرح سنوسی. (از الاعلام زرکلی)
