معنی شاوران
- شاوران(پسرانه)
- نام پدر زنگه پهلوان ایرانی در دوره کیکاووس پادشاه کیانی، از شخصیتهای شاهنامه
واژههای مرتبط با شاوران
شاوران
- شاوران
- نام شهری و ولایتی است از شروان. (برهان قاطع). نام شهری بوده است نزدیک به گنجه و در هند او را شابران نیزگفته اند. گویند چاه بیژن در آن حدود بوده. (آنندراج از انجمن آرا). شابران. (شرفنامۀ منیری). شاوران وشابران شهری است نزدیک گنجه و دربند. (فرهنگ رشیدی) : شاوران، قصبۀ شیروان است، جایی است بدریا نزدیک وبا نعمت بسیار و سنگ محک بهمه جهان از آنجا برند. (حدود العالم چ ستوده ص 164). رجوع به شابران شود
شاوران
- شاوران
- نام پدر زنگه است از پهلوانان داستانی ایران باستان (هر چند که ممکن است ’ان’ کلمه علامت نسبت بنوت باشد). رجوع به زنگۀ شاروان شود
شاوران
- شاوران
- شابوران. شابورن. شابورگان. شاپورگان. شابورق. شابورقان. شاپوراک. شابرقان. آهن سخت. فولاد نر. فولاد ذکر. حدیدالصلب، چه فولاد دو نوع است کانی، که آن را شاوران گویند و عملی که از نرم آهن با بعضی ادویۀ حریفه (؟) سازند. (از یادداشت مؤلف بنقل از الجماهر فی معرفه الجواهر تألیف بیرونی)
داوران
- داوران
- قضات
مشاوران
- مشاوران
- رایزنان، هم سگالان
خاوران
- خاوران
- مغرب، مشرق، گوشه ای در دستگاه ماهور
شاروان
- شاروان
- سراپرده که در قدیم پیش در خانه و ایوان پادشاهان و امیران میکشیدند، خیمه چادر، پرده بزرگ مانند پامیانه، سایبان، فرش منقش بساط گرانمایه، زیر کنگره های عمارت و سردر خانه، لحنی از الحان باربدی، سدی که بر رود و نهر بندند: شادروان شوشتر، فواره (باین معنی در عربی و ترکی مستعمل است)، اصل بنیاد اساس
خاوران
- خاوران
- خاور، مشرق،
برای مِثال هم از خاوران تا در باختر / ز کوه و بیابان و از خشک و تر ، در موسیقی گوشه ای در دستگاه ماهور(فردوسی - ۴/۳۲۷)
شاروان
- شاروان
- پردۀ بزرگی که در قدیم جلو بارگاه سلاطین می کشیدند، سراپرده
