جدول جو
جدول جو

واژه‌های مرتبط با روح الدین

روح الدین

روح الدین
محمد بن اسحاق بن علی بن عربشاه. واعظ و عالم و جامع اقاویل مفسران و ناشر احادیث رسول خدا بود، و از زهد و معرفت نصیبی تمام داشت. او راست: کتابی در ترسل، و نیز تعلیقاتی فراوان و مجموعات و امالی داشت. وی در صفر سال 734 هَ. ق. درگذشت و نزد پدرش دفن گردید. (از شدالازار ص 320). و رجوع به همین کتاب صفحۀ مذکور و حاشیۀ همان صفحه شود
شیخ، محمد بن ابی بکر الشیلی. او راست: المشرع الروی فی مناقب الساده آل ابی علوی. (از معجم المطبوعات)
لغت نامه دهخدا

رکن الدین

رکن الدین
ستون دین ستون دین (اسلام)، عنوان بعض بزرگان دین اسلام (از حمله ابواسحق اسفراینی)، لقب بعض امرا و سلاطین. توضیح این لقب در عهد آل بویه از طرف قادر خلیفه عباسی برجلال الدوله اطلاق شده. در عهد سلاجقه لقب مزبور به طغرل بک بهنگام که وارد بغداد شد (رمضان 447 ه ق) و نیز به ابوالحارث سنجار از سلجوقیان ایران در عصر مقتفی لامرالله اطلاق گردیده
فرهنگ لغت هوشیار

یوم الدین

یوم الدین
روزِ قیامَت، روزی که تمام مردگان به پا خیزند و به حساب اعمال آن ها رسیدگی شود، یومُ الحَشر، سَتخیز، قارِعَه، روزِ وانَفسا، یومُ التَّناد، روزِ پَسین، روزِ دِرَنگ، رَستاخیز، یومُ النُشور، نُشور، روزِ بازپُرس، طامة الکُبریٰ، یومُ القَرار، فَرجام گاه، روزِ جَزا، یومُ دین، روزِ بازخوٰاست، یومُ الجَمع، رَستَخیز، روزِ رَستاخیز، یومُ الحِساب، یومُ التَلاقی، روزِ اُمید و بیم، یومُ السَبع، روزِ شُمار
یوم الدین
فرهنگ فارسی عمید

روح الامین

روح الامین
جِبرَئیل، در اسلام و دیگر ادیان سامی یکی از فرشتگان مقرب الهی که که وحی را بر پیغمبران نازل می کرد، روحُ القُدُس، روحِ اَعظَم، امینِ وَحی، حامِلِ وَحی، ناموسِ اَکبر، سُروش
روح الامین
فرهنگ فارسی عمید