دهی است از دهستان باراندوزچای بخش حومه شهرستان ارومیه، در 20هزارگزی جنوب شرقی ارومیه و 4500گزی جنوب راه ارومیه به مهاباد، در جلگۀ معتدل هوائی واقع و دارای 457 تن سکنه می باشد. آبش از باراندوزچای تأمین می شود و محصولش غله، توتون، حبوبات، انگور و شغل مردمش زراعت و صنایع دستی جوراب بافی است. از دو محل نزدیک هم به نام مرادعلی بالا و مرادعلی پائین تشکیل شده و سکنۀ مرادعلی پائین 108 تن می باشد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)
نامش علم الدین است و در تذکرۀ مقالات الشعراء این بیت بدو نسبت داده شده است: همچو سایه به قفا عمر سراپا گشتم به من دلشده گاهی نگه ناز نکرد. رجوع به مقالات الشعراء ص 796 شود نام دعایی است که با جملات زیر آغاز می شود: ناد علیاً مظهرالعجائب، تجده عوناً لک فی النوائب..
قریه ای است کوچک در افغانستان که بر جای خرابه های شهر تاریخی زرنگ به پا شده است. مصحح تاریخ سیستان آرد: شهر زرنگ که مرکز داستان های این کتاب (تاریخ سیستان) است حالا در نزدیک سرحد شرقی سیستان و جزو ملک افغانستان واقع است، این شهر در هجوم تیمور خراب شد و در فتنه های ازبک و هرج و مرج اواخر عهد صفویه و انقراض ملوک سیستان از عمران افتاد و امروز در محل آن شهر قریۀ کوچکی است معروف به ’نادعلی’ و در جنب آن قریه تل بزرگی است و بر فراز آن تل هنوز آثار خرابه های ارگ زرنگ بر پا و قلعه و باروی کهن آن برجاست. (حاشیۀ ص 22 تاریخ سیستان)
