تل ّ حافظالدین، موضعی است در بخارا که قدیم تل ّ میانه و پس از آن تل بغرابیک و در این زمان تل خواجه طرخان و تل مولانا حافظ الدین معروفست. از بقاع بخارا و زیارتگاه است. محمد بن علی بن طرخان یکی از ائمۀ بخارا از آنجاست. (احوال و اشعار رودکی ص 447)
ابونصر بن خواجه محمد پارسابن محمد بن محمود الحافظ البخاری. آنگاه که پدرش خواجه پارسا در سفر حج در شهر مدینه درگذشت قائم مقام پدرشد، و در نفی وجود و بذل موجود کار از وی گذرانید. وفاتش بسال 865 هجری قمری اتفاق افتاد و در قبهالاسلام بلخ مدفون گشت. یکی از شعرا در تاریخ وفات او گوید: خواجۀ اعظم ابونصر آنکه شد تکیه گاهش مسند دارالبقا سرّ او چون با خدا پیوسته بود زین سبب تاریخ شد سرّ خدا. (حبیب السیر ج 3 جزء 3 ص 209)
نامش عمرو لقبش کافی الدین است. وی عم خاقانی و پدر وحیدالدین ابوالمفاخر عثمان است. (مزدیسنا ص 466). خاقانی در مدح وی گوید: طبع کافی که عسکر هنر است چون نی عسکری همه شکر است. خاقانی. کو صدر افاضل شرف گوهر آدم کو کافی دین واسطۀ گوهر انساب. خاقانی
