معنی چمن چهر
- چمن چهر(دخترانه)
- آنکه چهره ای زیبا چون باغ و بوستان دارد
واژههای مرتبط با چمن چهر
چمن چهر
- چمن چهر
- ظاهراً کنایه از زیبارخی است که چهره ای چون چهر باغ و بستان رنگین و شکفته و باطراوت دارد:
دگر باره جهاندار از سر مهر
به گلرخ گفت کای سرو چمن چهر.
نظامی (خسرو و شیرین چ وحید ص 311).
رجوع به چمن شود
سمن چهر
- سمن چهر
- سمن چهره
سمن چهره
- سمن چهره
- آنکه چهره ای سفید و لطیف چون سمن دارد
چمن زار
- چمن زار
- زمینی که در آن چمن بسیار باشد، زمینی که چمن در آن کاشته باشند
چمن زار
- چمن زار
- زمینی که در آن چمن بسیار باشد، زمینی که چمن در آن کاشته شود
چمن زار
- چمن زار
- جایی که چمن در آن فراوان باشد، زمینی که در آن چمن کاشته باشند، مرغزار
چمن سیر
- چمن سیر
- آنکه در چمن ها بگردد. مرادف چمن گرد. (از آنندراج). گردش کننده در باغها. (ناظم الاطباء). سیرکننده در باغها و بستان. آنکه در باغ و بستان سیر و سیاحت کند:
الفت هوسم نیست به دلهای چمن سیر
ترسم که مرا با غم خود وانگذارند.
حضرت شیخ (از آنندراج).
رجوع به چمن گرد شود
چمن زار
- چمن زار
- معروف است. (از آنندراج). مرغزار سبز و خرم. (ناظم الاطباء). جایی که چمن و سبزه روید. چمنستان. چمن خیز:
بیا ساقی ای نوبهار طرب
ز نخل قدت برگ و بار طرب
بیاد گل آن چمن زار فیض
بده لاله گون جام سرشار فیض.
طغرا (از آنندراج).
رجوع به چمن خیز و چمنستان شود، کنایه ازرخسار معشوق:
روان گوشه گیران را جبینش طرفه گلزاریست
که بر طرف چمن زارش همی گردد چمان ابرو.
حافظ
سمن چهره
- سمن چهره
- سمن پیکر. (ناظم الاطباء) :
از آواز ابریشم و بانگ نای
سمن چهرگان پیش خسرو بپای.
فردوسی