مُرَکَّب اَز: با + ناز، که ناز دارد، نازدار، پرناز: سمن بوی خوبان باناز و شرم همه پیش کسری برفتند نرم، فردوسی، دلارای و بارای و باناز و شرم سخن گفتنش خوب و آوای نرم، فردوسی، باناز وبی نیاز به بیداری و به خواب بر تن حریر بودت و در گوش بانگ زیر، ناصرخسرو
که نوا داشته باشد. با برگ و نوا. دارا. توانگر. (شرفنامۀ منیری). دارنده. مقابل بینوا. (فرهنگ لغات شاهنامه). باسامان. باسرانجام. (آنندراج) (هفت قلزم). نیکوحال. (ناظم الاطباء) : دو مردند شاها بدین شهر ما یکی بانوا دیگری بی نوا. فردوسی.
