معنی بازیار
- بازیار(پسرانه)
- بازدارنده، داور مسابقه پرش (نگارش کردی: بازیار)
واژههای مرتبط با بازیار
بازیار
- بازیار
- بازدار، کسی که بازهای شکاری را رام و تربیت می کرد، بازبان
کشاورز، کشتکار، دهقان
بَرزِگَر، زارِع، فَلّاح، وَرزِگَر، بَرزکار، بَزرکار، بَرزیگَر، بَرزه گَر، گیاه کار، حَرّاث، حارِث، کَدیوَر، وَرزِگار، وَرزِکار، وَرزه، وَرزی، کِشوَرز، واستِریوش، کِشتبان
بازیار
- بازیار
- لقب شیخ ابوعلی حسین بن محمد بن احمد اَکّار بود و در شیرازنامه (ص 97) لقب وی بازیار آمده است، رجوع به ابوعلی، واکار در همین لغت نامه و حاشیۀ شدالازار ص 49 شود
بازیار
- بازیار
- بازدار. (جهانگیری) (شرفنامۀ منیری) (ربنجنی). مربی و نگاه دارندۀ باز. قوشچی. میرشکار. صیاد. (برهان قاطع) (شعوری). پرورندۀباز:
افریقیه صطبل ستوران بارکش
عموریه گریزگه باز و بازیار.
منوچهری.
عقابان ببازی و کبکان به جنگ
سر بازیاران درآرد به ننگ.
نظامی.
و رجوع به بیزار شود.
بازیار
- بازیار
- برزگر، دهقان، زارع، کشاورز، شکارچی، صیاد، میرشکار، بازجان، بازدار
مازیار
- مازیار
- اورا مزدایار، پسر قارون فرمانروای طبرستان، پسر قارون، از سپهبدان مازندران در قرن سوم که علیه خلیفه بغداد شورش کرد
نازیار
- نازیار
- یار زیبا
بازیگر
- بازیگر
- مشغول کننده، اسباب بازی
بازیاب
- بازیاب
- برزگر و زارع
بازدار
- بازدار
- پارسی تازی گشته باز دار
