دهی جزو دهستان الموت بخش معلم کلایۀ شهرستان قزوین. واقع در 63 هزارگزی راه عمومی. سکنۀ آن 511 تن است. آب آن از رود خانه رزون تأمین می شود. محصول آنجا غلات، لبنیات و شغل اهالی زراعت و گله داری است. اهالی در زمستان برای تأمین معاش به تنکابن میروند. کار دستی زنان جاجیم، گلیم و لباس پشمی بافی است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1)
جانب کمان. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، جای گذر زه آن. (منتهی الارب). مجری الوتر منها. (اقرب الموارد) ، کمانی که از بن تنه درخت ساخته باشند. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)
نام خاری است که آن را سوزند و آتش آن بسیار تند و تیز می باشد خصوص برای نان پختن و بریان در تنور گذاشتن. (برهان) : خصمت در آب دیده شده گرچه چون وزک سوزد همیشه زآتش رشک تو چون ورک. ابوعلی حاجی. شب تار و بیابان پرورک بی. باباطاهر عریان
