معنی وردنه
- وردنه((وَ دَ نِ))
- چوبی استوانه ای که خمیر نان را با آن پهن می کنند، نورد، نیواره، گردنه
واژههای مرتبط با وردنه
وردنه
- وردنه
- چوبی استوانه ای شکل که با آن خمیر نان را پهن می کنند، نورد
وردنه
- وردنه
- چوبی است استوانه یی دارای دنوسرباریک ومیان گنده که خمیرنان را بوسیله آن پهن سازند نورد، چوی که چرخ دور آن گردد محور
وردنه
- وردنه
- واردن. چوبک. شوبق (معرب) . تیرک. چوبی باشد هردو سر باریک و میان گنده که خمیر نان را بدان پهن سازند. (ناظم الاطباء) (برهان). تیر رشته بری. نفروج. (ناظم الاطباء). نغروج. (ناظم الاطباء). محلاج. مرقاق. (یادداشت مرحوم دهخدا). مطلمه. (یادداشت مؤلف). نورد. (فرهنگ فارسی معین)، چوبی که چرخ بر آن کنند و به عربی محور خوانند. (برهان) (ناظم الاطباء). چوبی که چرخ دور آن گردد. (فرهنگ فارسی معین)
گردنه
- گردنه
- جایی از کوه که به منزلۀ گردن کوه است، راه سخت و پر پیچ و خم در کوه، گردنگاه
گردنه
- گردنه
- راه سخت و پرپیچ و خم در کوه
گردنه
- گردنه
- راه پُر پیچ و خم و سخت در بالای کوه
گردنه
- گردنه
- وردنه، چوبی استوانه ای که خمیر نان را با آن پهن می کنند، نورد، نیواره
رودنه
- رودنه
- مانده گردیدن: رودن رودنه، مانده گردید. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). مانده و کوفته گردیدن مرد. (از اقرب الموارد). خسته شدن
گردنه
- گردنه
- وردنه است و آن چوبی باشد سرها باریک و میان کنده که بدان گلولۀ خمیر نان را پهن سازند. (برهان) (آنندراج) (جهانگیری) (فرهنگ رشیدی). آن را جوجه نیز خوانند. (جهانگیری) ، گردنۀ کوه. (آنندراج). کتل. گریوه. راهی تنگ میان دو کوه رو به فراز، که عبور از آن دشوار است و در قدیم گردنه ها جایگاه راهزنان بوده است: مثل دزد سر گردنه. مگر سر گردنه است