زمین شور که در آن نمک فراوان باشد. (ناظم الاطباء). شورستان. مَمْلَحه. مَلاّحه. نمکسار. (یادداشت مؤلف). شوره زار. (فرهنگ فارسی معین) : چون بیابان سوخته رویش ز اشک شور گرم چون به تابستان نمک زار بیابان آمده. خاقانی. گر نمک زاری شود گیتی به جاست با جراحت های خندان می روم. طالب (از آنندراج). نروید سبزه در هر جا نمک زاری است حیرانم که خط چون سبز و خرم می کند لعل لب او را. کلیم (از آنندراج). ، کان و معدن نمک. (ناظم الاطباء)
نمک ریز. نمک افشان. که نمک فروریزد. - نمک بار شدن، گریان شدن. اشک فروریختن. نمک انگیز شدن: چو ابر از شوربختی شد نمک بار دل از شیرین شورانگیز بردار. نظامی
