معنی نشید

نشید

نشید

آواز. (یادداشت مؤلف) :
نوای قمری و طوطی که بارودست می بر سر
نشید بلبل و صلصل، قفانبک و من ذکری.
منوچهری.
تو کم از مرغی مباش اندر نشید
بین ایدی خلف عصفوری بدید؟
مولوی.
، شعر. (دهار) (مهذب الاسماء). شعر. سرود. (برهان قاطع) (غیاث اللغات) (آنندراج) (ناظم الاطباء). چامه. (یادداشت مؤلف) :
سوزنی پیر ثناگوی تو است
چون کند مدح تو انشا و نشید.
سوزنی.
جان سخنوران را مرشد نشید من به
بهر چنین نشیدی منشد رشید بهتر.
خاقانی.
می خواند نشید از سر هوش
هر کس که شنید گشت مدهوش.
نظامی.
آواز نشید برکشیدی
بیخود شده سو به سو دویدی.
نظامی.
می خواند نشید مهربانی
بر شوق ستارۀ یمانی.
نظامی.
، خوانندگی. (آنندراج) (برهان قاطع). آوازخواندگی. (غیاث اللغات) (ناظم الاطباء). شعر خواندن و آواز بلند کردن. (غیاث اللغات) :
چون به گور آن ولی نعمت رسید
گشت گریان زار و آمد در نشید.
مولوی