نی نواز، (آنندراج)، نی زننده، نی نوازنده، (ناظم الاطباء) : یک دست تو با زلف و دگر دست تو با جام یک گوش به چنگی و دگر گوش به نایی، منوچهری، آن یکی نایی که نی خوش میزده ست ناگهان از مقعدش بادی بجست، مولوی، ای باده فروش من سرمایۀ جوش من ای از تو خروش من، من نایم و تو نایی، ؟ ، نبات و شکر مصفا، (ناظم الاطباء)
ملا محبعلی نی نواز هروی، از شاعران قرن دهم هجری است، به روایت سام میرزا صفوی، وی خطی خوش داشته و در نی زدن ماهر بوده ’اما بسیار بی پروا و لوند و خوش طبع و ظریف است’، از اوست: نیست غیر از بلا سرایت عشق زَاول عشق تا نهایت عشق آه مجنون عشق پیشه کجاست تا برم پیش او شکایت عشق، (از تحفۀ سامی ص 84)
