کسی که نامۀ اعمال وی سیاه و تیره باشد. (ناظم الاطباء). گنهکار. بدکار. بدعمل: نی چو حاکم اوست گرد او مگرد تا شوی نامه سیاه و روی زرد. مولوی. من ارچه عاشقم و رند و مست و نامه سیاه هزار شکر که یاران شهر بی گنهند. حافظ
خانه سیه. خانه خراب. (ناظم الاطباء). در محل نفرین گویند خانه اش سیاه: کمال هست قرین با رقیب خانه سیاه چو بلبلی که بزاغش کنند اسیر قفس. کمال خجندی (از آنندراج). بهر تو در متاع خود آتش زدیم و هیچ رحمی بحال خانه سیاهی نمی کنی. بابا فغانی (از آنندراج). ارباب هنر جمله چو فانوس درین بزم از روشنی دیده و دل خانه سیاه اند. وحید (ازآنندراج). ، در محل نفرین گویند
