معنی ناصبی
- ناصبی((ص))
- کسانی که دشمن امام علی (ع) بودند
واژههای مرتبط با ناصبی
ناصبی
- ناصبی
- فرقه ای که دشمن علی بن ابی طالب بوده اند
ناصبی
- ناصبی
- کسی که دشمن میدارد علی بن ابیطالب علیه السلام را، جمع آن نواصب و ناصبیه
ناصبی
- ناصبی
- کسی که دشمن می دارد علی بن ابی طالب علیه السلام را. (ناظم الاطباء). ج، ناصبیه. نواصب:
ای حجت بنشسته به یمگان و سخنهات
در جان و دل ناصبیان گشته چو پیکان.
ناصرخسرو.
نیست سر پرفساد ناصبی شوم
ازدر این شعر بل سزای فسار است.
ناصرخسرو.
خازن علم قران فرزند شیر ایزد است
ناصبی گر خر نباشد زاوش چون باید رمید.
ناصرخسرو.
رجوع به نواصب شود
ناصری
- ناصری
- از عناوین حضرت عیسی (ع)
مربوط به دورۀ ناصرالدین شاه
ناصری
- ناصری
- ناصری در فارسی وابسته به ناصره، وابسته به ناصرالدین شاه غاجار
ناصحی
- ناصحی
- درزی
ناصبه
- ناصبه
- مونث ناصب. یاحروف ناصبه. عواملی که معمول خود را نصب دهند
ناصری
- ناصری
- منسوب به «ناصره»، عیسی ناصری، مسیحی، نصرانی، جمع نصاری
ناصری
- ناصری
- شهر طهران. (ناظم الاطباء). شهر تهران را به عهد سلطنت ناصرالدین شاه، دارالخلافۀ ناصری می گفتند