معنی مواظب
- مواظب((مُ ظِ))
- نگهبان، مراقب
واژههای مرتبط با مواظب
مواظب
- مواظب
- هو دار نگاهدار نگهبان مراقب نگهبان متوجه، جمع مواظبین
مواظب
- مواظب
- کسی که پیوسته به کاری یا امری رسیدگی و مراقبت کند، مراقب، نگهبان
مواظب
- مواظب
- پیوسته در کار. (ناظم الاطباء). مواکظ. مداومت کننده. (از یادداشت مؤلف). مشغول و ملازم و پیوسته در کار و ثابت و پایدار و متوجه ومراقب. (ناظم الاطباء). مشرف. مراقب. بر کاری دایم ایستاده. (یادداشت مؤلف). معاود. (یادداشت مؤلف)
مواظب
- مواظب
- مترصد، متوجه، محافظ، مراقب، نگهبان
مواظبت
- مواظبت
- پیوسته مراقب کاری یا امری بودن، همیشه بر یک کار بودن و به آن رسیدگی کردن
مواکب
- مواکب
- جمع موکب، اسواران گروهان سوار جمع موکب: گروههایی که همراه پادشاه یا امیر هستند
مواظبه
- مواظبه
- مواظبت در فارسی: نگاهداری برزش برزیدن نگهبانی، تیمار داشت
مواظبت
- مواظبت
- پیوسته مراقب کاری بودن نگهبانی کردن، مراقبت نگهبانی
مواجب
- مواجب
- جمع موجب، انگیزه ها، بایا ها، در فارسی به گونه تک به کار رود و برابر است با بیستگانی ماهانه مزد راستا جمع موجب وظایف و اعمالی که بر شخص واجب باشد مبادرت بانها آنچه واجب شود و لازمه چیزی باشد