منیه. آرزو و مقصود. (غیاث) (آنندراج) : در ترجیۀ این امنیت و تعلل به ادراک این منیت روزگاری میگذاشتم. (سندبادنامه ص 20). چون حمار است آنکه نافش منیت است صحبت او عین رهبانیت است. مولوی. رجوع به منیَه شود
از ’من’ + ’یت’، پسوند مصدر جعلی خودخواهی و خودپسندی و تکبر و نخوت: منی از میان بردار تا منیت من به تو باشد. (تذکرهالاولیاء). ارادت ساکن نشود مگر به دوری از منیت و منیت کسی را بود که گام فراخ نهد. (تذکرهالاولیاء)
