معنی منتصر
- منتصر((مُ تَ صَ))
- نصرت یابنده، غالب
واژههای مرتبط با منتصر
منتصر
- منتصر
- نصرت یابنده غالب
منتصر
- منتصر
- دادستاننده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، پیروز و غالب و چیره بر دشمن، آزادشده و آنکه خویشتن را آزاد می کند. (ناظم الاطباء)
منتصر
- منتصر
- بیست و دومین از امرای بنی مرین در مراکش (786- 788 هجری قمری). (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)
منتصر
- منتصر
- پیروز، غالب، فاتح، ناصر
متضاد: مغلوب، مقهور
مختصر
- مختصر
- ناچیز، کوتاه
منتظر
- منتظر
- چشم براه، چشم به راه
منتصب
- منتصب
- گماشته
منتصف
- منتصف
- نیمه و وسط چیزی، نیمۀ راه
منتصب
- منتصب
- برپا، پابرجا شده، گماشته
