معنی ممتهن

ممتهن

ممتهن

نعت مفعولی از امتهان. (از منتهی الارب). خوارکرده شده. (غیاث اللغات) (آنندراج). خوار. بی مقدار. (یادداشت مرحوم دهخدا) : هر کجا همایی است در چنگال جغدی ممتهن است. (جهانگشای جوینی).
پس از این رو علم سحر آموختن
نیست ممنوع و حرام و ممتهن.
مولوی.
گه ز طاق طاق گردنها زدن
طاق طاق جامه کوبان ممتهن.
مولوی.
گفت حاشا از من و از جنس من
که بگردیم از دروغی ممتهن.
مولوی.
و رجوع به امتهان شود