معنی معکن - فرهنگ فارسی معین
معنی معکن
- معکن((مُ عَ کَّ))
- بزرگ شکم، کسی که شکمش از فربهی چین و چروک دارد
تصویر معکن
فرهنگ فارسی معین
واژههای مرتبط با معکن
معکن
- معکن
- فربه گوشتالود شکمدار آنکه از فربهی شکمش دارای چین و نورد باشد: نماز شامگاهی گشت صافی ز روی آسمان ابر معکن. (منوچهری)
فرهنگ لغت هوشیار
معکن
- معکن
- آنکه از فربهی شکمش دارای نورد یا چین باشد. (ناظم الاطباء) ، انبوه و درهم فشرده و پرچین و شکن:
نماز شامگاهی گشت صافی
ز روی آسمان ابر معکن.
منوچهری
لغت نامه دهخدا