نام مرغکی سیاه رنگ و خوش آواز. (انجمن آرا) (آنندراج) (جهانگیری). جانوری باشد سیاه رنگ در غایت خوش آوازی. (برهان). مرغی است سیاه رنگ و خوش آوازه. (فرهنگ رشیدی). مرغی سیاه رنگ در غایت خوش آوازی. (ناظم الاطباء) : همه جویباران پر از مشکدم بسان گل تازه شد می به خم. فردوسی (شاهنامه چ بروخیم ج 7 ص 2153). پراکنده با مشکدم سنگخوار خروشان به هم سارک و لاله سار. اسدی (از فرهنگ رشیدی)
که دمش چون مشک خوش بوی باشد. که نفسش معطر و دلپذیر باشد: دجله ز زلفش مشکدم، زلفش چو دال دجله خم نازک تنش چون دجله هم، کش کش خرامان دیده ام. خاقانی (دیوان چ سجادی ص 453)
جانوری (پرنده ای) باشد سیاه رنگ در غایت خوش آوازی: پراکنده با مشک دم سنگخوار خروشان بهم سارک و کبک و سار. (اسدی) توضیح با مراجعه بماخذی که در دست بود این جانور شناخته نشد
نیک گزیده. (منتهی الارب) (آنندراج). نیک گزیده با دندان. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، رجل مکدم، مرد جنگ دیده که زخمها بر او اثر گذاشته باشد. (از ذیل اقرب الموارد)
کساء مکدم، گلیم سخت تافته. و چنین است حبل مکدم، قدح مکدم، قدحی که شیشۀ آن کلفت باشد، اسیر مکدم، اسیری که او را بازنجیر استوار بسته باشند. (از ذیل اقرب الموارد)
