معنی مساکن
- مساکن((مَ کِ))
- جمع مسکن، خانه ها، منزل ها
واژههای مرتبط با مساکن
مساکن
- مساکن
- بینوایان، دراویش، بی چیزان، بیچارگان
مساکن
- مساکن
- مَسکَن ها، محل سکنی ها، منزل ها، خانه ها، جایگاه ها، جمعِ واژۀ مَسکَن
مساکن
- مساکن
- نعت فاعلی از مصدر مساکنه. باشنده وسکونت گیرنده. (ناظم الاطباء). سکونت کننده با دیگری در یک منزل. (اقرب الموارد). و رجوع به مساکنه شود
مساکن
- مساکن
- جَمعِ واژۀ مسکن. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). منازل. خانه ها. مسکن ها. رجوع به مسکن شود: و سکنتم فی مساکن الذین ظلموا انفسهم. (قرآن 45/14). و کم أهلکنا من قریه بطرت معیشتها فتلک مساکنهم لم تسکن من بعدهم الا قلیلا. (قرآن 58/28). قالت نمله یا أیها النمل ادخلوا مساکنکم. (قرآن 18/27).
مساکن أهل الفقر حتی قبورهم
علیها تراب الذل بین المقابر.
(امثال و حکم دهخدا)
مساکن
- مساکن
- مسکن ها، خانه ها، منازل، منزل ها
مساکین
- مساکین
- مسکین ها، فقیرها، بینواها، درویش ها، بی چیز ها، بیچاره ها، درمانده ها، جمعِ واژۀ مسکین
مساکین
- مساکین
- جمع مسکین، مستمندان جمع مسکین بی نوایان فقیران: دوازده هزار قاب طعام و حلوا کشیده فقراء و مساکین بل کافه مومنین از سپاهی و رعیت از آن بهره ور گشتند
مساکه
- مساکه
- زفتی (بخیلی)
مسکان
- مسکان
- پیش بها ربون پیشمزد
