معنی مدایح
- مدایح((مَ یِ))
- جمع مدیحه، ستایش ها، مدیحه ها
واژههای مرتبط با مدایح
مدایح
- مدایح
- مدیح ها، ستایش ها، مدیحه ها، ممدوح ها، جمعِ واژۀ مدیح
مدایح
- مدایح
- اشعاری که در بیان فضایل و اعمال ممدوحی سروده باشند، جمع مدیحه
مدایح
- مدایح
- مدائح. جَمعِ واژۀ مدیح و مدیحه. رجوع به هر یک از این لغات در ردیف خود شود، اشعاری که در بیان فضایل و اعمال ممدوحی سروده باشند. رجوع به مدیحه شود:
وقت توبه کردن آمد از مدایح وزهجی
کز هجی بینم زیان و از مدایح سود نی.
منوچهری.
در مدایح امیرالمؤمنین القادر باللّه و مآثر اجداد او... داد سخن دادند. (ترجمه تاریخ یمینی ص 282). واین سکۀ تمام عیار را به مهر مدایح حضرت کریم او برآورد. (لباب الالباب از فرهنگ فارسی معین) ، اعمال ستوده و پسندیده. اعمال نیک. (ناظم الاطباء). مقابل قبایح
مدایح
- مدایح
- مدیح ها، مدیحه ها، مناقب، ستایش ها
متضاد: هجوها
مداین
- مداین
- مدینه ها، شهرها، جمعِ واژۀ مدینه
منایح
- منایح
- مَنیحِه ها، عطاها، بخشش ها، جمعِ واژۀ مَنیحِه
مداحی
- مداحی
- در تازی نیامده سونگری
مدائح
- مدائح
- مدایح در فارسی:، جمع مدیحه، ستایش ها سون ها
مداین
- مداین
- وام دهنده، وام خواهنده جمع مدینه شهرها: و باید که شعر او بدان درجه رسیده باشد که در صحیفه روزگار مسطور باشد، . . بر سفاین (سفائن) نویسند و در مداین (مدائن) بخوانند