معنی محیص
- محیص((مَ))
- نیزه جلا داده، خلاص، رهایی، گریزگاه
واژههای مرتبط با محیص
محیص
- محیص
- گریزگاه، جای گریختن، محل مناسب برای گریختن، در علوم ادبی جایی از نطق یا نوشته یا قصیده که می توان در آنجا به مناسبتی از موضوع سخن به موضوع دیگر گریز زد
محیص
- محیص
- نیرو مند: آدمی یا ستور، نیکبافت: ریسمان، رستگاری نیزه جلا داده، شتر استوار خلقت هموار اندام، بر گردیدن از چیزی، رستگاری یافتن، خلاص گردانیدن، خلاص رهایی و از آن اذیت وبلیت مفر ومحیصی نمیدانست، گریزگاه
محیص
- محیص
- موضعی است به مدینه. (معجم البلدان)
محیص
- محیص
- راه فرار، گریزگاه، مفر
محیی
- محیی
- زنده کننده، احیاکننده، از نامهای خداوند
محیط
- محیط
- دربرگیرنده، احاطه کننده، از نامهای خداوند، آنچه شخص یا چیزی را احاطه کرده و منشأ تغییر و تحول است
محیا
- محیا
- زندگی، حیات
محیط
- محیط
- پیراگیر، پیرامون، زیستگاه
تمحیص
- تمحیص
- پاکیزه نمودن
