معنی متمول
- متمول((مُ تَ مَ وِّ))
- توانگر، ثروتمند
واژههای مرتبط با متمول
متمول
- متمول
- توان گر، دارا
متمول
- متمول
- کسی که دارای تمول و ثروت باشد، دارندۀ مال، مال دار، ثروتمند
متمول
- متمول
- بسیار مال، توانگر
متمول
- متمول
- بسیارمال. (آنندراج) (ربنجنی). مالدار و بسیارمال و توانگر. (ناظم الاطباء). چیزدار. دارا. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : آنجا شخصی ترسا دیدم که از متمولان مصر بود. (سفرنامۀ ناصرخسرو ص 77)
متمول
- متمول
- اعتباردار، توانگر، ثروتمند، چیزدار، دارا، دولتمند، غنی، مالدار، متعین، متمکن، مستغنی، معتبر
متضاد: فقیر
متحول
- متحول
- دگرگون
مامول
- مامول
- آرزوشده، آرزو، خواهش
مومول
- مومول
- مرضی که در چشم پیدا می شود،
برای مِثال تیر تو مفتاح شد در کار فتح قلعه ها / تیر تو مومول شد در دیده های دیده بان (عسجدی - ۸۲)
معمول
- معمول
- عمل شده، کار شده، ساخته شده، رسم و عادت
معمول داشتن: عمل کردن، اجرا کردن
معمول شدن: عمل شدن، متداول شدن
معمول کردن: عملی کردن، اجرا کردن، متداول ساختن
