معنی متظلم
- متظلم((مُ تَ ظَ لِّ))
- دادخواه، شکایت کننده
واژههای مرتبط با متظلم
متظلم
- متظلم
- کسی که از دیگری شکایت کند، دادخواه
متظلم
- متظلم
- دادخواه و شکایت کننده از ظلم
متظلم
- متظلم
- دادخواه. (غیاث). دادخواهنده. (آنندراج). شکایت کننده از ظلم. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). دادخواه و شکایت کننده از ظلم و ستم و درخواست نماینده رفع ظلم و ستم را. (ناظم الاطباء) : فرمود تا پیل و مهد را بداشتند و خواجه احمد حسن و خواجه بونصر مشکان نزدیک پیل بودند... و سخن متظلمان بشنیدند. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 282). متظلم پیش امیر آمد و بنالید. (تاریخ بیهقی ایضاً ص 457). گفت آن متظلم که خروش می کند بیار. (تاریخ بیهقی ایضاً ص 458). و متظلم را هزار درم دیگر بداد و درخت خرمای از وی بخرید. (تاریخ بیهقی ایضاً ص 459). عواطف او شمل رحمت بر اکناف متظلمان کشیده است. (سندبادنامه ص 9). و در موقف متظلمان و موضع مظلومان بایستاد. (سندبادنامه ص 73).
- متظلم بودن، دادخواهی کردن. (ناظم الاطباء).
- متظلم شدن، درخواست رفع ظلم و ستم نمودن. (ناظم الاطباء).
، ظلم کننده، تاریک شده و تاریک. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون). و رجوع به تظلم شود
متظلم
- متظلم
- دادخواه، شاکی، عارض، متشکی، ستمدیده
متکلم
- متکلم
- سخنگو
متکلم
- متکلم
- کسی که سخن می گوید، تکلم کننده، گوینده، سخن گو، کسی که در علم کلام تبحر دارد، دانشمند علم کلام،
از نام های خداوند، خطیب
متکلمِ مع الغیر: در دستور زبان علوم ادبی اول شخص جمع
متکلمِ وحده: در دستور زبان علوم ادبی اول شخص مفرد
متعلم
- متعلم
- کسی که علم و هنری را از دیگری فرامی گیرد، دانش آموز
متالم
- متالم
- ویژگی کسی که از حادثه و پیشامدی افسرده و دردمند باشد، دردمند، دردناک
متحلم
- متحلم
- بر انگیزنده به برد باری، کودک پیه ناک
