معنی مایه آمدن
- مایه آمدن((~. مَ دَ))
- بدگویی کردن، سعایت کردن
واژههای مرتبط با مایه آمدن
مایه آمدن
- مایه آمدن
- از کسی نزد دیگری بدگویی کردن، معایب و بدیهای کسی را پیش دیگری آشکار کردن
مایه آمدن
- مایه آمدن
- در تداول عامه، از کسی نزد دیگری بدگویی کردن. معایب و بدیهای کسی را در پیش دیگری آشکار کردن. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). فرهنگ لغات عامیانۀ جمال زاده ذیل ’مایه را آمدن’ آرد: از کسی شکایت کردن، کسی را لو دادن. وسایل تغیر و خلق تنگی کسی را از کس دیگر فراهم کردن و او را به دم چک دادن، این ترکیب را ’مایه گرفتن’ نیز نامند. و رجوع به مایه گرفتن شود
مایل آمدن
- مایل آمدن
- کج شدن خمیده شدن، خواستار شدن میل کردن رغبت کردن، کج شدن خمیده شدن: تن را بهر چه دادی انجام کارت آنست دیوار افتد آخر سویی که مایل آمد. (شیخ العارفین ظنند)
مایل آمدن
- مایل آمدن
- گراییدن. رغبت کردن. راغب شدن، خمیدن. خمیده شدن. کج شدن. انحناء یافتن:
تن را به هرچه دادی، انجام کارت آن است
دیوار افتد آخر سویی که مایل آمد.
شیخ العارفین (از آنندراج)
فایق آمدن
- فایق آمدن
- چیره شدن، برتری یافتن، فایق شدن
فایق آمدن
- فایق آمدن
- چیره گشتن برتری یافتن چیره شدن برتری یافتن
مانع آمدن
- مانع آمدن
- پترانیدن باز داشته کردن مانع شدن: از کبابش مانع آمد آن سخن بخت نو بخشد ترا عقل کهن. (مثنوی. نیک. 10: 3)
مایه کردن
- مایه کردن
- سرمایه ساختن، فراهم آوردن سرمایه، مایه ساختن
ملایم آمدن
- ملایم آمدن
- ساز گار آمدن موافق بودن مناسب بودن: (آفرینش همه آفریدگان چنانست که هر آنچه بشنود و طبیعت او را موافق و ملایم آید زود بقبول آن مسترسل شود) (مرزبان نامه. تهران. چا. 82: 1)
