زن شانه کننده. (منتهی الارب) (آنندراج). زن شانه کننده و آرایش کننده عروس. (ناظم الاطباء). زنی که نیک شانه کند و شانه کردن حرفۀ او باشد. (از اقرب الموارد). زنی که موی سر زنان را شانه می کرده باشد و عروس را آرایش کند و آن را مشاطه نیز گویند، مأخوذ از مِشط که به معنی شانه است. (غیاث). عروس آرای. مُقینَه. زن که مشاطگی زنان کند. مشاطه. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : علم کان نبود ز حق بی واسطه آن نپاید همچو رنگ ماشطه. مولوی. به سعی ماشطه اصلاح زشت نتوان کرد چنانکه شاهدی از روی خوب نتوان سود. سعدی. گاهی ز صنع ماشطه بر روی خوب روز گلگونۀ شفق کند و سرمۀ دجی. سعدی. ، زن نیک کارساز. ج، مواشط. (ناظم الاطباء)
