معنی گردنه

گردنه: جایی از کوه که به منزلۀ گردن کوه است، راه سخت و پر پیچ و خم در کوه، گردنگاه

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ لغت هوشیار

گردنه: وردنه، چوبی استوانه ای که خمیر نان را با آن پهن می کنند، نورد، نیواره

فرهنگ فارسی معین

گردنه: وردنه است و آن چوبی باشد سرها باریک و میان کنده که بدان گلولۀ خمیر نان را پهن سازند. (برهان) (آنندراج) (جهانگیری) (فرهنگ رشیدی). آن را جوجه نیز خوانند. (جهانگیری) ، گردنۀ کوه. (آنندراج). کتل. گریوه. راهی تنگ میان دو کوه رو به فراز، که عبور از آن دشوار است و در قدیم گردنه ها جایگاه راهزنان بوده است: مثل دزد سر گردنه. مگر سر گردنه است

لغت نامه دهخدا

لغت نامه دهخدا

فرهنگ واژه مترادف متضاد

فرهنگ گویش مازندرانی

فرهنگ واژه فارسی سره

فرهنگ نامهای ایرانی

واژه‌های مرتبط با گردنه