معنی کیبیده
- کیبیده((دَ یا دِ))
- به یکسو رفته، کناره گرفته، از جایی به جایی شده، تحاشی کرده، انحراف یافته، منحرف، فریفته (به عشق)
واژههای مرتبط با کیبیده
کیبیده
- کیبیده
- بیکسو رفته کناره گرفته، از جایی بجایی شده، تحاشی کرده، انحراف یافته منحرف، فریفته (بعشق)
کیبیده
- کیبیده
- به یک سو رفته. کناره گرفته، از جایی به جایی شده، تحاشی کرده، انحراف یافته. منحرف، فریفته (به عشق). (فرهنگ فارسی معین)
شکیبیده
- شکیبیده
- صبر کرده آرام گرفته
کیبنده
- کیبنده
- از راه برگردنده، روگرداننده،
برای مِثال ز اندرز موبد شکیبنده شد / سر از راه سوداش کیبنده شد (ابوشکور - شاعران بی دیوان - ۹۹)
کیبیدن
- کیبیدن
- از راه گشتن، منحرف شدن، کج رفتن
کوبیده
- کوبیده
- کوفته مقروع: گوشت کوبیده، زده مضروب
کیبیدن
- کیبیدن
- محنرف کردن از راه، بضلالت افکندن، اضلال، از راستی به کژی افکندن
کیبیدن
- کیبیدن
- از راه برگشتن، منحرف شدن، از جایی به جایی کشیدن
کوبیده
- کوبیده
- کوفته، نرم شده
