معنی کوچ نشین
- کوچ نشین((نِ))
- مهاجر، محل کوچ، مرکز مهاجرت
واژههای مرتبط با کوچ نشین
کوچ نشین
- کوچ نشین
- آنکه از وطن خود به شهر دیگر کوچ کرده و در آنجا مسکن گزیده، ماوی و مسکن عده ای که از وطن خود کوچ کرده اند
کوچ نشین
- کوچ نشین
- فاتولیده فرا رفته مهاجر مستعمره نشین: کلاه کوچ نشینان انگلیسی بیش از همه پس معرکه بود، محل کوچ مرکز مهاجرت مستعمره: در آن روزگار اتباع انگلیسی که در کوچ نشینهای خارج از کشور زندگی میکردند از امتیازات و حقوق بسیاری محروم بودند
کوه نشین
- کوه نشین
- کسی که در کوه ساکن باشد. آنکه در کوهستان زندگی کند: شکانیان، قومی شبانکارۀ کوه نشین اند. (فارس نامۀ ابن البلخی ص 167).
ایمن از کوه نشینان به گذر
باد آبان شوم ان شأاﷲ.
خاقانی
خوش نشین
- خوش نشین
- کسی که راحت نشسته و جای بسیاری را متصرف کرده است
کاخ نشین
- کاخ نشین
- آنکه در کاخ و عمارت عالی زندگی می کند، کنایه از مرفه، ثروتمند،
برای مِثال از حادثه لرزند به خود کاخ نشینان / ما خانه به دوشان غم سیلاب نداریم (صائب - لغت نامه - کاخ نشین)
کاخ نشین
- کاخ نشین
- آنکه در قصر اقامت دارد شاه امیر: (از حادثه لرزند بخود کاخ نشینان ما خانه بدوشان غم سیلاب نداریم) (صائب)
کرد نشین
- کرد نشین
- حوزه ای که محل اقامت کردان است: (قسمت اعظم منطقه های کرمانشاه و کردستان را که همه کرد نشین و زنانشان طبق رسم آبا اجداد بی حجاب بودند زیر پا زده بود)
خوش نشین
- خوش نشین
- آن که در هر جا خوشش آید بنشیند و اقامت گزیند، در اصطلاح کشاورزی آن عده از اهالی ده که نه مالک به حساب آیند و نه زارع، به مستأجر نیز اصطلاحاً خوش نشین می گویند
کاخ نشین
- کاخ نشین
- ساکن کاخ، ثروتمند، مرفه
