معنی کلاه گیس

کلاه گیس: گیسوی مصنوعی که زنان بی موی یا کم موی آن را بر سر گذارند

تصویری از کلاه گیس — تصویر کلاه گیس

فرهنگ فارسی معین

واژه‌های مرتبط با کلاه گیس

کلاه گیس

کلاه گیس: زلف و گیسوی مصنوعی که بر سر بگذارند

کلاه گیس

فرهنگ فارسی عمید

کلاه گیس

کلاه گیس: گیسوی مصنوعی که زنان بیموی یا کم موی آنرا بر سر گذارند: می بینم روزی را که کچل شده و کلاه گیس بسر گذاشته است

فرهنگ لغت هوشیار

کلاه گیس

کلاه گیس: گیسوی مصنوعی که زنان بی موی یا کم موی آن را بر سر گذارند. (فرهنگ فارسی معین). و رجوع به کلاگیس شود

لغت نامه دهخدا

کلاجه گیر

کلاجه گیر: کنایه از خوشامدگو و چرب زبان و طرار و اخاذ. و این ظاهراً مبدل کلازه به زای تازی است که بالفتح و بالضم پرنده ای است سرخ فام که مانند هدهد تاج دارد و آن را سبز نیز خوانند. (آنندراج). نرم زبان. (ناظم الاطباء) (از اشتینگاس) ، اوباش. (ناظم الاطباء) (از اشتینگاس)

لغت نامه دهخدا

کلاه دیو

کلاه دیو: دساسه، سماروغ سفید و آن رستنی باشد که آن را خایه دیس و کلاه دیو نیز گویند. (حاشیه منتهی الارب). و رجوع به مدخل بعد شود

لغت نامه دهخدا

کلان گیر

کلان گیر: مقابل خردگیر. انواعی از مرغان شکاری که شکار کلان گیرند. باز. بازی. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

کلاه گر

کلاه گر: کلاه ساز. کلاه دوز. آنکه کلاه سازد: بوبکر و عمر... را به دوزخ فرستدو کفشگران درغابش و کلاه گران آوه و جولاهگان قم و سفیهان ورامین را به بهشت فرستد. (کتاب النقض ص 583)

لغت نامه دهخدا

کله گیر

کله گیر: مأبون. (آنندراج). مخنث و ملوط. (ناظم الاطباء). و رجوع به کله گیری شود

لغت نامه دهخدا

کلاگیس

کلاگیس: کلاه گیس. گیسوی مصنوعی که مانند کلاه بر سر نهند. زلف یا گیسویی که از موی سازند و مردان و زنان کم مو یا بی مو برسر نهند. و رجوع به کلاه گیس شود

لغت نامه دهخدا