پارسی تازی گشته کوفته کوفته خوردنی از هم باز کرده شکافته، از هم باز شده: (بنار کفته سپر دست معدن نرگس بسیب رنگین دادست مسکن نسرین)، یا کفته نار. نار کفته انار شکافته و واشده: (کفیدش دل از غم چو آن کفته نار کفیده شود سنگ تیمار خوار)، (رودکی)
شکافته شده و ترکیده. (برهان) (آنندراج). شکافته و ترکیده و چاک شده و چاک زده و از هم بازشده و دوتاشده. (ناظم الاطباء). کفیده. کافته. کافتیده. غاچ خورده. دریده. (یادداشت مؤلف) : ز دیوان بسی شد بپیکان هلاک بسی زهره کفته فتاده بخاک. فردوسی. به دشتی در از شوره گم کرده راه ز گرما زبان کفته و رخ سیاه. (گرشاسب نامه). به نارکفته سپره دست معدن نرگس به سیب رنگین داده ست مسکن نسرین. لامعی (از فرهنگ فارسی معین). روی و دلم از اشک و خون دیده آکنده و کفته چو ناردارد. مسعودسعد. سرش چو ناریست کفته و زپی خفتن (؟) دانگکی چند نارسیده در آن نار. سوزنی. خر خمخانه را ناسور پیدا کرده بیطارم به نیشی شغۀ دوکفتۀ یک هفته بردارم. سوزنی. - کفته پوست، که پوست آن ترکیده باشد: یکی چون دل مهربان کفته پوست یکی چون شخوده زنخدان دوست. (گرشاسبنامه چ حبیب یغمایی ص 26). - کفته سم، شکافته سم مانند گوسپند. (ناظم الاطباء). ستور کفته سم، آن ستور که سمهای آن شکافته باشد بالطبع. (یادداشت مؤلف). - کفته لب، که لبش شکافته باشد. افرق. (یادداشت مؤلف). لب شکری، مخروت، کفته لب. (منتهی الارب). - کفته نار، نار کفته، انار شکافته و واشده. (فرهنگ فارسی معین) : کفیدش دل از غم چویک کفته نار کفیده شود سنگ تیمارخوار. رودکی. ز اقبال سلطان بر او حاسدان را شد از اشک هر چشم چون کفته ناری. فرخی. سر شیر وحشی بیک زخم کرد چو بر باردر تیر مه کفته نار. فرخی. ای بساکس کزنهیب رمح و زخم گرز کشت جان او چون تفته نار و مغز او چون کفته نار. عبدالواسع جبلی. ، شکفته. (برهان) (آنندراج) و رجوع به مادۀ بعد شود
نام گورستان مدینۀ طیبه. (ناظم الاطباء) (آنندراج). نام گورستان مدینه بدان جهت که بخود فراز گیرد مردم را یا آن زود بخورد آنها را زیرا که شوره زار است. (منتهی الارب)
شکفته. (فرهنگ فارسی معین) : لبت گویی که نیم کفته گل است می و نوش اندر او نهفتستی. طیان. بسبزه درون لالۀ نوشکفته عقیق است گویی به پیروزه اندر. فرخی. گل سرخ نوکفته بر بارگویی برون کرده حوری سر از سبزچادر. ناصرخسرو (از فرهنگ فارسی معین). و رجوع به مادۀ قبل شود کوفته. کوبیده. (فرهنگ فارسی معین). کوفته. رجوع به کوبیده شود، فرسوده، سحق شده. (ناظم الاطباء)
