معنی کژه

کژه

کژه

کژک. کجک. (فرهنگ فارسی معین). آهن فیل را گویند و آن آهنی باشد سرکج و دسته دار که فیلبانان بدان فیل را به هرطرف که خواهند برند و آن فیل را بمنزلۀ عنان است. (برهان) (از جهانگیری). کجک فیل. (آنندراج) :
با ظلمت شب شکل مه چون ناخن شیرسیه
یا پیل را زرین کژه بر سر نگونسار آمده.
امیرخسرو (از انجمن آرا).
، چوب سرکج که دهل و نقاره بدان نوازند. (برهان). چوبی است که سر آن کج باشد و بدان دهل و نقاره و کوس بنوازند وکزک هم نامند. (جهانگیری). کجک. کژک، هرقلاب را گویند عموماً و قلاب قنارۀ قصابان را که بر آن گوشت آویزند خصوصاً. (برهان) (از جهانگیری). کجک. کژک:
یکی کژه ز دکان سپهر قصاب است
که بهر سلخ ببالا کشیده اند چنین.
امیرخسرو (از آنندراج).
، به معنی ملازه هم آمده است و آن گوشت پاره ای باشد در ابتدای حلق که محاذی بیخ زبان آویخته است و به عربی لهاه خوانند. (برهان). گوشت پاره ای که در حلق آویزان باشد و به هندی کوا نامند و بعضی کاک گویند. (آنندراج) (غیاث اللغات). ملازه. لهات. (از جهانگیری). کجک. کژک. رجوع به ملازه ولهاه شود، چوبکی که بدرون کلیدان افتدو محکم شود و به این معنی با رای بی نقطه هم بنظر آمده است و در مؤیدالفضلاء نوشته است که کره به فتح رای بی نقطه کلیدان است و بزای نقطه دار دندانۀ کلیدان. (برهان). چوبی را گویند که به کلیدان درون افتد و بدان سبب در گشوده نشود. (جهانگیری). پردۀ کلیدان. کژوند. کژک، در برهان به معنی کارد بزرگ خمدار که بدان گوشت قیمه کنند دیده شد. (از آنندراج) (غیاث اللغات)