معنی کریوه
- کریوه((کَ وَ یا وِ))
- زمین بلند، تپه
واژههای مرتبط با کریوه
کریمه
- کریمه
- مؤنث کریم، بخشنده، سخاوتمند
آریوه
- آریوه
- تک انجام
آریوه
- آریوه
- فرانسوی تک انجام زبانزد اسبدوانی
زریوه
- زریوه
- فنا فی الله
تریوه
- تریوه
- راه ناهموار و پست و بلند
پریوه
- پریوه
- فرانسو خودی، خودمانی، رام دستاموز
گریوه
- گریوه
- تل، پشته، تپه، گردونۀ کوه،
برای مِثال خری بر گریوه ز سرما بمرد / که از کاهلی جامه با خود نبرد (نظامی۵ - ۸۱۸)
کریمه
- کریمه
- گرانبها،
برای مِثال احجار کریمه، شریف، بزرگوار ، هر یک از آیه های قرآن(زن)
تریوه
- تریوه
- راه پشته پشته، راه ناهموار، پست و بلند
