معنی کرایه نشین
- کرایه نشین((~. نِ))
- مستأجر
واژههای مرتبط با کرایه نشین
کرایه نشین
- کرایه نشین
- سلاک نشین آنکه در خانه و جایی که کرایه کرده اقامت کند
کرایه نشین
- کرایه نشین
- مستاجر، آنکه خانه، دکان یا چیز دیگر را اجاره کند، اجاره کننده، اجاره دار، اجاره نشین
کرایه نشین
- کرایه نشین
- اجاره نشین. (یادداشت مؤلف). آنکه در خانه و جایی که کرایه کرده است اقامت کند. (فرهنگ فارسی معین)
کرایه نشینی
- کرایه نشینی
- عمل کرایه نشین: ... (وزن و دو کودک عزیز ش را از نا راحتیها کرایه نشینی برهاند)
کرایه نشینی
- کرایه نشینی
- اجاره نشینی. (یادداشت مؤلف). عمل کرایه نشین. (فرهنگ فارسی معین) : و زن و دو کودک عزیزش را از ناراحتیهای کرایه نشینی برهاند. (شوهر آهوخانم از فرهنگ فارسی معین)
کجاوه نشین
- کجاوه نشین
- کسی که در کجاوه نشیند. (ناظم الاطباء). آنکه در کجاوه قرار گیرد و سفر کند: کجاوه نشینی را شنیدم که با عدیل خود میگفت. (گلستان)
کناره نشین
- کناره نشین
- گوشه نشین. انزواطلب، ساحل نشین. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)
سایه نشین
- سایه نشین
- کسی که در سایه نشیند، کسی که تعب و و رنج روزگار ندیده و نچشیده باشد
سایه نشین
- سایه نشین
- کسی که در سایه بنشید، کنایه از شخص بی کاره و خوش گذران که به بی کاری و بطالت عادت کرده و تن به رنج و زحمت ندهد
