معنی کبالت
- کبالت((کُ))
- فلزی سفید و مایل به قرمز، سخت و شکننده
واژههای مرتبط با کبالت
کبالت
- کبالت
- عنصر فلزی سفید رنگ، سخت، چکش خوار، قابل مفتول شدن، نامحلول در آب و محلول در اسید ازتیک که در تهیۀ برخی آلیاژها، رنگ ها و جلادهنده ها به کار می رود
کبالتِ ۶۰: کبالت رادیواکتیو که در معالجۀ سرطان از آن استفاده می شود
کبالت
- کبالت
- فلزی است سفید مایل به سرخی، سخت و شکننده که شمارۀ اتمی آن 27 است و در 1490 درجه می گدازد. وزن مخصوصش 8/8 است. این فلز با مس و آهن و فولاد بصورت آلیاژ در می آید. در جوهر شوره (اسید) ازتیک (اسید نیتریک) حل می شود
بکالت
- بکالت
- رنگینک از خوراک ها
کفالت
- کفالت
- کفیل کسی شدن، عهده دار امری گردیدن، به عهده گرفتن چیزی بابت کسی، ضمان
کسالت
- کسالت
- سستی، بی حالی، رنجوری، بیماری، خستگی
نبالت
- نبالت
- گرامی شدن، نجابت، بزرگواری، فضل و برتری
کلالت
- کلالت
- مانده شدن، کند شدن، بی پدر شدن، بی فرزند شدن
کسالت
- کسالت
- کاهل شدن، سستی و آهستگی و دلشکستگی، رنجوری، بیماری، آزردگی، دلگیری
کلالت
- کلالت
- خسته شدن مانده گردیدن، خستگی ماندگی. بی پدر شدن، مانده شدن
