پارسی تازی گشته کاسه واژه کاسه ریشه ای پهلوی دارد چنانکه به لاک پشت یا کاسه پشت در پهلوی کاسوک گفته میشود برخی از فرهنگ ها کاسه را بر گرفته از کاس تازی دانسته اند کاسه پارسی است کک کاک تشت. فرانسوی واتدن کی وتی که وات های سر بی چاپ را در خانه های آن می نهند ظرفی که در آن مایع نوشند، کاسه پیاله
بمعنی کوس باشد که نقارۀ بزرگ است، (برهان) : هم او ریخت در طاس حکمت زلال هم او کوفت بر کاس دولت دوال، امیرخسرو دهلوی، ، خوک، (لغت فرس اسدی)، بمعنی خوک نر هم آمده است که جفت خوک باشد، (برهان)، در عربی کاسه و پیاله را گویند، (برهان)، کأس، رجوع به کأس شود، در اصطلاح بنایان فرورفته، مقابل قوزدار، قوزی، تیره و به رنگ زاغ، ازرق، کبود: عینک کاس، شیشۀ کاس، نامی از نامهای مردم گیلان، کاس آقا، کاس گل، غالباً به افراد کبودچشم گفته میشود
